Προσωρινή κράτηση για κακούργημα: Νομικό πλαίσιο και αμυντική στρατηγική (Συνοπτική εκδοχή)

Η προσωρινή κράτηση αποτελεί ένα από τα πιο δραστικά μέτρα που μπορεί να επιβάλει η ποινική δικαιοσύνη, καθώς στερεί την ελευθερία του κατηγορουμένου πριν ακόμη αποδειχθεί η ενοχή του. Όταν πρόκειται για κακούργημα, η προσωρινή κράτηση διέπεται από το άρθρο 282 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), το οποίο θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κριτήρια που πρέπει να πληρούνται.

Σύμφωνα με τον νόμο, η προσωρινή κράτηση μπορεί να διαταχθεί όταν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής για κακούργημα ή πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών και ταυτόχρονα αυτό κρίνεται απολύτως αναγκαίο για την επίτευξη των σκοπών που αναφέρονται στο άρθρο 296 ΚΠΔ. Ωστόσο, ο νόμος προβλέπει ρητά ότι η προσωρινή κράτηση δεν πρέπει να διατάσσεται όταν επαρκούν άλλοι, λιγότερο περιοριστικοί όροι για την επίτευξη του ίδιου σκοπού.

Η αποτελεσματική νομική υπεράσπιση εστιάζει στην απόδειξη ότι δεν συντρέχουν οι λόγοι που κάνουν απολύτως αναγκαία τη στέρηση της ελευθερίας για την επίτευξη των σκοπών του άρθρου 296 ΚΠΔ. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της παρουσίασης στοιχείων που αναδεικνύουν τους σταθερούς κοινωνικούς και επαγγελματικούς δεσμούς του κατηγορουμένου, την έλλειψη κινήτρων για φυγή, την πλήρη συνεργασία με τις αρχές και την απουσία δυνατότητας παρεμπόδισης της δικαιοσύνης.

Παράλληλα, η υπεράσπιση προτείνει εναλλακτικές λύσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς της προδικασίας χωρίς την ανάγκη στέρησης της ελευθερίας. Αυτές περιλαμβάνουν την κατάθεση χρηματικής εγγύησης, την υποχρεώση εμφάνισης σε τακτά διαστήματα στις αρχές, τον περιορισμό της κίνησης σε συγκεκριμένη περιοχή ή άλλα μέτρα που διασφαλίζουν την παρουσία του κατηγορουμένου στη δίκη χωρίς να τον στερούν της ελευθερίας του.

Η στρατηγική αυτή βασίζεται στην αρχή της αναλογικότητας και στο συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας, τονίζοντας ότι κάθε περιορισμός πρέπει να είναι αναγκαίος, κατάλληλος και ανάλογος με τον επιδιωκόμενο σκοπό.